بدون عنوان

من دلم می خواهد نفسی تازه کنم

و تراویدن تنهایی را در پیله خود

مثل روییدن یک شاخه گل سرخ میخک ،
...
باز احساس کنم !

من می دانم ، که صمیمیت را

وسعت بی فایده ای می بخشم .

دوستی ، بسته پیچیده به روبان ها نیست

که کسی روز تولد به کسی هدیه دهد !

من تمامیت خود را در سفره چرمینی خواهم پیچید

و شبی در چهارسوی باغ ، رها خواهم کرد.

خستگی را تو به خاطر مسپار؛

 که افق نزدیک است؛

 و خدایی بیدار،  که تو را می بیند؛

و به عشق تو، همه حادثه ها می چیند؛

که تو یادش افتی و بدانی که؛

همه بخشش از اوست و همین اش کافی ست ...