هفده ماهگی

اینروزا بازم افتادم رو دور شمردن روزها تا دوقلوها دوسالشون بشه شاید یه کمی شرایط آسونتر بشه همش فکر میکنم اگه صحبت کنن و همه حرفای مارو بفهمن از شیر و پوشک بگیریم حتما به نفس راحت میتونیم بکشیم اگه با پرستار بتونم تنهاشون بذارم و باخیال راحت هم برم اداره تاحدودی زندگیم مستقل میشه و از این وضعیت خلاص میشم همیشه اولین چیزی که هرروز از خدا میخواستم این بود که منو محتاج هیچ بنی بشری نکنه حتما یه خیری بود توی این اتفاقا دیگه .بازم خداروشکر که هستن و کمکمون میکنن حالا جزییاتشو دیگه باید فاکتور بگیریم زیاد بهش فکر نکنیم و لبخند بزنیم و سعی کنیم حالمون خوب باشه .

 کاش زودتر بشه که پارمین هم به شیر و هم به آب نگه abba تا من بدونم بلاخره آب میخواد یا شیر البته بعضی وقتا گریه میکنه فکرمیکنم شیر میخواد میرم درست میکنم تو دستم که میبینه جیغ و گریه اش هوا میره و میره شیر آبو نشون میده اون موقع میفهمم که آب میخواد . آروینم همینطوره نمیفهمم باید بهش شیر بدم یا آب .آروین خیلی پسر مستقلیه خودش از کابینت میره بالا که شیشه آبو حتما خودش برداره وقتی هم که میخوره خودش میبره میذاره سرجاش رو زمین ولش نمیکنه   به ماه خیلی علاقه داره دوست داره بره جلوی پنجره ماه رو نگاه کنه وقتی میریم پارک میره توپ و اسباب بازی بچه هارو از دستشون میگیره و اگه بخوان ازش بگیرن فرار میکنه از دستشون طوریکه بچه‌های دو سه ساله به پاش نمیرسن

فقط تو کیف من سرک نکشیده بودین 

دریاچه خلیج فارس تو منطقه چیتگر

دریاچه 

نمیدونم کی پشت خط به بچم چی گفته اینجوری چشاش گرد شده از تعجب 

و همچنین به این یکی بچم